NURULLAH MEMİŞ, “ÖDÜL, YENİ HİKAYELER İÇİN HAREKETE GEÇİRDİ.”

ÖDÜL, YENİ HİKAYELER İÇİN HAREKETE GEÇİRDİ.”

Türkiye Foto Muhabirleri Derneği’nin gençleri fotoğrafa özendirirken büyük ustanın ismini yaşatmak adına öğrenciler arasında düzenlediği Ara Güler Özendirme Ödülü 2022 ödülü, Çukurova Üniversitesi Radyo Televizyon ve Sinema Bölümü öğrencisi Nurullah Memiş’in oldu. Memiş kazandığı ödülün hayatına etkisini, “Bu ödül beni sokağa daha çok itip daha çok hikayeler çekmem için harekete geçirecek” sözleriyle anlattı.

Röportaj: CENGİZ OĞUZ GÜMRÜKCÜ

Ara Güler Özendirme Ödülü 2022 ödülünün sahibi Nurullah Memiş’le Foto Muhabiri Dergisi için konuştuk. İşte Memiş’in kendi sözleriyle hikayesi; Adana’nın Yüreğir ilçesinde dünyaya 1977 yılında gözlerimi açtım. Beş nüfuslu ailenin üç erkek çocuğunun en küçüğüyüm. Çocukluğum sokaklarda koşuşturarak geçti. Necip Fazıl ve İsmet Özel in şiirleri ilgi ve dikkatimi çekerdi. Eğitim ve öğrenim hayatımın tamamını Adana da geçirirken Çukurova Üniversitesi Radyo Televizyon ve Sinema Bölümü’nü kazandıktan sonra hayata karşı bakış açım değişti ve bu değişen bakış açım kadrajlarıma yansır hale geldi.

İKİ SANAL SERGİ BİR ÖDÜLLÜ BELGESEL

Sinemada ilk filmini yapanlara ‘önce kendi sokağını anlat’ denir. Ve ben ödünç aldığım kamerayla sokağa inip tanımadığım yüzler ve içinde bulunduğum zamanı dondurmaya başladım. Web sayfasında dijital ortamda iki sanal fotoğraf sergisi açtım. Bunlardan birincisi ‘Bir sokağın gecesi ve gündüzü’ diğer sergim ise ‘Şehrin Kayıp Silüetleri’ adını verdiğim şantiye işçilerini çalıştığım fotoğraflardan oluşuyordu. Henüz sinema bölümünde öğrenciyken çektiğimiz Toros hikayeciliği belgesel filmimiz olan ‘Seval’, Türkiye de bir yılda en çok ödül alan ikinci belgesel film olma başarısını göstermiştik.

“BENİM İÇİN ÇOK ANLAMLI”

Öğrencilik yıllarıyla ikinci ailem ve okulum olan Atom filmle birçok üretimin içinde buldum kendimi. Beni heyecanlandıran üretimlerden biri olan Blutv için çekmiş olduğumuz ünlülerin benzerlerini konu alan ‘Aslı Gibidir’ isimli belgesel film olmuştu. Akabinde beni heyecanlandıran bir diğer proje ise kamera asistanı olarak görev aldığım Şubat 2022 de ilk uzun metraj film deneyimim olan mevsimlik tarım işçisi küçük bir kız çocuğunun hayat hikayesinin anlatıldığı ‘Ceylin’ oldu. Ve hayatımda benim için tüm bu güzelliklerin
üzerine koyacağım ayrı değer geldi bu yıl. Benim için çok anlamlı, değeri öyle büyük ki kazananı onure ediyor, motive ediyor; ‘Ara Güler Özendirme Ödülü’. Aldığım bu ödül beni sokağa daha çok itip daha çok hikayeler çekmem için harekete geçirecek elbette…

FOTOĞRAF MERAKI NASIL VE NE ZAMAN BAŞLADI?

Aslında fotoğraf, sinema bölümünde eğitim görmemle hayatıma girdi. Sinema bölümünde bölüm derslerinden biri olan fotoğrafçılık, fotoğrafa ilgim bu dersle açığa çıktı. Fotoğrafçılık dersinde sınıfça çıkmış olduğumuz atölyeler kapsamında fotoğraf çekebildiğimi gördüm. Aslında elime kamerayı ilk kez bu atölyeler de aldım. Hocamın bana; ‘Gözün terbiye edilmiş gibi nerede ne çekeceğini biliyorsun’ sözleri üzerine ben bu işin üzerine daha çok gittim. Her geçen gün fotoğraf çekmeye sokağa inmeye başladım. İlk filmini yapanlara söylenen ‘Önce kendi sokağını anlat’ sözleri burada da bana yol gösterici oldu. Bende içinden geldiğim getto sokaklara gidip daha meraklı gözlerle evlerin içine kadar girip ailenin bir ferdiymiş gibi fotoğraflamalar yaptım. Halen de yapıyorum. Fotoğraf konusunda okulun dışında eğitim almadım, fotoğrafı sokaklarda deklanşöre basarak, hatalarımı kendim görüp düzeltmeye çalışarak geliştirdim. Bu arada sosyal medyada Ara Güler Özendirme Ödülü’nden haberdar oldum. Ve bu yarışmada kendimi göstermek istedim.

ÖDÜL ALAN FOTOĞRAFIN HİKAYESİ

Mezuniyet projesi olarak ‘Şantiye işçilerini’ konu alan bir fotoğraf sergisi yapmaya karar vermiştim ve bunun için şantiyelere gidip işçilerle kalıp onları fotoğraflıyordum. Ve bir gün bulunduğum şantiyeden çıkıp başka bir şantiye arayışındayken rast gele girdiğim bir sokakta bir inşaat şantiyesine denk geldim. Ve bu şantiye bölgesinde öğlen molasında makinenin üzerine oturmuş elinde telefonla oynayan üniversiteden sınavlarına girip gelmiş bir makine işçisini çektim. Ödül alan fotoğrafımın hikayesi işte böyle gerçekleşti. İşçiye dair bu bilgileri nerden mi biliyorum? Fotoğrafını çektiğim insanlara önce fotoğrafını gösteririm sonra da onlarla hasbihal ederim.”